De schrijvers Adriaan van Dis en Tom Lanoye spraken uitgebreid over de Bijbel: over de invloed en het belang van de Bijbel en over de literaire en poëtische kracht van de Bijbel.

Voor wie de Bijbel leest als geloofsboek is het best even slikken als Van Dis voorstelt om alle teksten die over God gaan over te slaan. Of om God te vervangen door ‘het systeem’ – zijn manier om van de Bijbel een ‘verrassend modern’ boek te maken. Maar volgens mij kan de Bijbel kan wel tegen een stootje.

Matthijs van Nieuwkerk vraagt: ‘Is het terecht dat de Bijbel deze verkiezing heeft gewonnen?’ Nu komt de kritiek, denk je dan. Nu gaan ze zeggen hoe passé de Bijbel is, hoe gewelddadig, en hoe bizar. Zo gaat het meestal in het publieke gesprek over de Bijbel. Deze keer niet. ‘Ja’ antwoordt Lanoye op de vraag, ‘het is bijzonder én terecht.’ En ze vervolgen: Het is een ongelooflijk invloedrijk boek. Het is een boek dat iedereen zou moeten lezen.

En is het een goed boek? ‘Het beste boek over God’, citeert Van Dis. En Lanoye gaat hierop verder: ‘Het is een boek dat het mysterie van de mens in schitterende poëzie heeft gevangen.’ Die uitspraak mag van mij zo op een poster. De schrijvers onderstrepen het belang, ze zien de schoonheid en verbeeldingskracht. En zelfs de aantrekkingskracht.

De teksten over de liefde, waarmee het item eindigt, laten dat goed zien. Teksten uit Hooglied en uit 1 Korintiërs 13. Van Dis leest ze prachtig voor. Hij voelt de aantrekkingskracht en brengt die over op de luisteraar. En dan snap je waar die laatste zin vandaan komt. Kijk nog maar eens terug. Hij bedoelt het niet spottend, denk ik, maar zegt dit om zich een houding te geven. Want die prachtige tekst kwam even erg dichtbij.